Subskrybuj nas na Youtube
W sylwestrowy wieczór, zamiast publikować radosną relację z szampańskiej imprezy, Joanna Szczepkowska zaserwowała swoim fanom długą relację z sytuacji, jaka przytrafiła jej się dzień wcześniej. Aktorka wybierając się do sklepu spotkała na ulicy mężczyznę, który potrzebował pilnej pomocy:
Przeczytajcie mimo Sylwestra. Piszę bo F jest po to, żeby się dzielić dobrymi i złymi, obrazkami w kraju. Wyszłam wczoraj wieczorem z domu po kapsułki do zmywarki. Po drodze zobaczyłam człowieka na murku ze zwieszoną głową . Zapytałam czy źle się czuje, on podniósł głowę, a ja zobaczyłam to co się nazywa śmierć w czach. Biały jak kreda. Trochę zaniedbany. Zapytał ledwo mówiąc, czy mam zapałki. Nie wyczulam alkoholu. Ne miał też twarzy pijaka tylko bardzo zapadniętą. Powiedział , że bardzo go boli głowa z tyłu. Zapytałam, czy coś pił. Tak, ale kilka godzin temu. Zapytałam czy wezwać pogotowie, bo on naprawdę strasznie wyglądał. Prosił, żeby nie. Poszłam do sklepu a wracając zobaczyłam, jak on trzymając się ogrodzeń próbuje iść , ale nie ma siły. Zobaczyłam wtedy jego chudość i przyszło mi do głowy, że to jest człowiek głodny, i zapytałam kiedy jadł. Tydzień temu. Wszystko jasne, stąd ból głowy. Poprosiłam żeby zaczekał i kupiłam mu parówki ,bułkę i wodę ale on nie miał siły jeść. Zapytał czy mogę go odprowadzić na przystanek. Mogłam, ale on był zdolny zrobić tylko kilka kroków. Wreszcie zgodził się, żebym wezwała pogotowie.
Od tego momentu historia opisywana przez Szczepkowską staje się coraz bardziej przerażająca, bowiem ukazuje bezduszne podejście służb, których zadaniem jest dbanie o bezpieczeństwo i życie obywateli:
Dzwonię. Kobieta pyta czy on pił. Mówię, że trochę ale wycieńczenie nie na tym polega, a on moim zdaniem za chwile odejdzie na tamten swiat. Kobieta powiedziała żebym go dała do telefonu. On trochę bełkocze z tego wyczerpania ale to nie jest alkoholowe. Kobieta mówi mi, ze nie przyjadą bo on jest pijany , żebym zadzwoniła po straż miejską. Dzwonię a w tym czasie to widzi ktoś z sąsiedztwa , przynosi herbatę i polar, potem dochodzi jego żona i wszyscy widzimy że ten człowiek jest na granicy życia. Z wielkim trudem sadzamy go na ławce. Straż miejska pyta przez telefon - on jest bezdomny? Pytam a mężczyzna mówi tak, ale mieszka u kolegi, podaje adres. Straż miejska mówi- proszę pani to oni wiedzą gdzie iść, proszę sobie dać spokój. Mówię że człowiek chyba umiera, mówią że przyjadą.
Niestety Straż Miejska nie dojechała, bowiem uznała, że nie ma podstaw do interwencji. Policja, która przypadkowo zjawiła się na miejscu, podjęła zaś decyzję o wezwaniu pogotowia:
Karetka przyjeżdża po dwudziestu minutach. Wysiada trzech mężczyzn z czego jeden taki chamski wódz. Patrzy jak na śmiecia.- On się nie nadaje do szpitala. -Jak to nie, on umiera. -Ale do szpitala się nie nadaje. – chce pan do szpitala? - pyta wódz o bardzo złych oczach. Nie- szepcze mężczyzna nie bardzo już przytomnie. -No widzi pani , nie chce, a ja nie będę go porywał.- Ale on musi dostać kroplówki!- Ale on nie chce. I nie będzie mi tu pani świeciła łezkami.- Ale on umrze na tej ławce nie widzicie tego? – To może pani jeszcze będzie nagrywać? -Będę. - No to ja pani wytoczę sprawę- zwraca się do policjantów. Pani chce mnie nagrywać , proszę panią pouczyć. - Policjant mnie prosi, żebym podeszła do okna samochodu.- Panowie mówię – przecież on umrze na tej ławce, jeżeli go zostawimy. Policjant o bardzo inteligentnej twarzy mówi mi tak: ja też mam rodzinę , nie będę tu tkwił. Wszystko zostało zrobione ,my jako policja wezwaliśmy odpowiednie służby, a służby oceniły, że on się nie kwalifikuje do szpitala. Niech pani idzie do domu. W desperacji biorę komórkę i fotografuję numery tej pomocy ratunkowej. - Dobrze mówi wódz -bierzemy go, żeby ta pani miała czyste sumienie ale w szpitalu go nie przyjmą i każą wyjść na ulicę. - Ale on nie ma siły iść. Biorą go pod pachy, on ledwo idzie ale chętnie, podaję mu to jedzenie które kupiłam i termos z herbatą od sąsiada.- Czy mogę też pojechać?- Może pani iść za karetką- odpowiada bardzo elegancko wódz. Zanim mnie odepchną wchodzę na stopień karetki- niech się pan trzyma.- Dziękuję pani za wszystko – wyszeptał ten człowiek, którego dalszych losów nie znam i nie poznam.
Joanna Szczepkowska nie ukrywa oburzenia na postawę pracowników pogotowia. Jej zdaniem zachowaliby się inaczej, gdyby pomocy potrzebował ktoś lepiej ubrany:
Gdyby miał na sobie piękny płaszcz, był dyrygentem wycieńczonym pracą i stresem bez jedzenia na adrenalinie twórczej, to bym była spokojna. Ale u nas śmieci wyrzuca się na ulicę. Przepraszam innych być może empatycznych pracowników służb, ale to z czym miałam do czynienia na każdym szczeblu nie mieści się w przeciętnie cywilizowanej głowie. Zaraz będę pisać cos pogodnego, ale na razie sobie życzę w Nowym Roku, żebym nie odpuściła tej sprawy
Wpis aktorki spotkał się z bardzo szerokim odzewem, a ona sama postanowiła odszukać mężczyznę, bowiem jest przekonana, że on wciąż potrzebuje pomocy:
Cała sprawa nabiera wagi jakiej się zupełnie nie spodziewałam po moim pierwszym wpisie , ale to wspaniale. Ja tego nie mam zamiaru odpuścić, zobaczymy co dalej.