Subskrybuj nas na Youtube
Wojciechowska udzieliła wywiadu Annie Lewandowskiej na jej bloga BabybyAnn. Zapytana o to, co czuła, gdy została mamą, odparła:
Kiedy urodziłam Marysię, żyłam w przeświadczeniu, że zaleje mnie fala szczęścia i poniesie przez te pierwsze tygodnie macierzyństwa, że wszystko będzie mi przychodziło w sposób łatwy i naturalny. Ale tak nie było i czułam się z tego powodu winna. Miałam wrażenie, że „nie staję na wysokości zadania”, że w jakimś sensie zawodzę moje dziecko i nie jestem dobrą matką. Ale co tak naprawdę znaczy „być dobrą matką”? Nie ma jednego uniwersalnego modelu, nie ma jednej właściwej odpowiedzi na to pytanie.
Podróżniczka dodała także, że zdarzało jej się czuć kompletną bezradność:
Życie przed urodzeniem dziecka i po – to są jednak dwa różne światy. Kiedy to zrozumiałam było mi lżej na sercu, ale wiele rzeczy wciąż sprawiało mi obiektywne trudności. Czy miałam takie momenty, że siedziałam na łóżku i płakałam? Tak. Były chwile, że kompletnie nie wiedziałam co robić, czułam się bezsilna, a to szczególnie trudne dla osoby, która zwykle wszystko potrafi świetnie zorganizować. Czułam, że nagle straciłam kontrolę i wszystko wygląda inaczej, niż sobie wyobrażałam. To był czas, kiedy musiałam się rozstać z pewnym wykreowanym w głowie obrazem macierzyństwa, z własnymi oczekiwaniami. Ale to właśnie wtedy kształtowałam się jako kobieta – matka. A ten proces bywa burzliwy.
Ciekawa była również reakcja Martyny Wojciechowskiej na wieść o ciąży. Okazuje się bowiem, że dziennikarka była przekonana, że nie może mieć dzieci:
Niezgodnie z moją dewizą życiową: Niemożliwe nie istnieje, pomyślałam, że to… niemożliwe! Byłam w dosyć szczególnej sytuacji, bo zdaniem lekarzy nie mogłam mieć dzieci. Byłam więc absolutnie zaskoczona i nie mogłam w to uwierzyć. Funkcjonowałam wtedy w dużym pędzie: miałam nową pracę, nie miałam etatu i pojęcia, jak mój pracodawca na to zareaguje, miałam zaplanowane kilka wypraw. Zrobiłam siedem testów ciążowych, bo uważałam, że są jakieś wadliwe. Do dziś trzymam je na pamiątkę (śmiech). To wszystko było mieszanką zaskoczenia, strachu i radości oraz poczuciem, że dzieje się coś wyjątkowego.